Fic Love training Love trainer Ch12 [Kihae]

กระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางค่อยหลุดออกจนหมดทั้งแถว ปากร้อนแนบลงกับเนินอกนิ่ม ดูดดึงเนื้อขาวด้วยความกระหายอยากและไม่ลืมที่จะสร้างรอยรักไว้ด้วย

“อืม อื้อ” มือน้อยบีบไหล่กว้างด้วยความซ่านเสียวไปทั้งกาย ทั้งเมื่อปากร้อนครอบครองยอดอกก็ยิ่งครางเสียงยาวเหมือนคนจะขาดใจ

ลิ้นร้อนตวัดเลียยอดอกนุ่มนิ่มสีสวยแถมยังหวานล้ำมอมเมาให้เขาแทบคลั่ง อีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่างเมื่อมือใหญ่คอยนวดเฟ้นอยู่ ร่างสูงตักตวงรสชาติรัญจวนใจจากยอดปทุมถุนทั้งสองข้างจนขึ้นแดงก่ำและชื้นแฉะแล้วจึงผลักร่างบางให้พิงกับพนักโซฟาตัวใหญ่

มือใหญ่ปลดเข็มขัดและดึงกางเกงตัวสวยให้หลุดจากสะโพกของร่างบาง เหลือเพียงชั้นในตัวจิ๋วที่เป็นปราการขั้นสุดท้าย นิ้วยาวเกี่ยวชั้นในสีขาวที่ปกปิดส่วนกำลังนูนเด่นขึ้นมาเรื่อยๆให้พ้นร่าง ร่างเปลือยเปล่าขาวกระจ่างปรากฏตรงหน้าร่างสูง  ใบหน้าหวานที่ขึ้นสีเพราะแรงอารมณ์ ตากลมที่ปรือที่จ้องมองมาอย่างเว้าวอนโดยที่เจ้าของนั้นคงจะไม่รู้ว่าในตอนนี้ตนเองทำหน้ายั่วยวนแค่ไหน เนินอกนิ่มและยอดอกที่ถูกเขาหยอกเหย้าจนแดงก่ำ เอวคอดกิ่ว สะโพกผาย และส่วนกลางลำตัวที่กำลังโดนมือบางปกปิดไว้

“อย่าจ้องสิ ผมอายนะ”

“หึ หึ คงห้ามไม่ได้หรอก...ก็สวยซะขนาดนี้”

“ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ”

“จะหญิงหรือชายยังไงซะคืนนี้คุณก็ต้องครางเสียงหวานใต้ร่างผมอยู่ดี”

“คุณ! อ๊า” มือบางฟาดลงที่แขนแกร่งให้กับคำพูดน่าอายของร่างสูง และแล้วก็ได้รับการลงโทษเป็นสัมผัสวาบหวามคืน    ริมฝีปากร้อนก้มลงจูบขาอ่อนเพื่อตัดบทการสนทนาและเริ่มชักนำร่างบางเข้าสู่สมรภูมิรักอีกครั้ง  ดูดดึงผิวเนื้ออ่อนให้เป็นรอยสีกุหลาบ ลิ้นร้อนชอนไชไปตามซอกขาขาวทำเอาร่างบางผวาร้องลั่น  “อื้อ อะ..อา...คุณ..”

“อา..อึ๊ก...อา”  ครางเสียงลั่นรับสัมผัสเมื่อโพลงปากร้อนครอบลงกับส่วนกลางลำตัว ลิ้นนุ่มชื้นตวัดกับสิ่งที่อยู่ในปากเพื่อเร่งเร้าเอาเสียงครางหวานหู มือหนาลูบไล้ผิวนุ่มนิ่มอย่างหลงใหลสร้างความรัญจวนให้ร่างเล็กที่กำลังนอนบิดกายอย่างเสียวซ่าน

ทงเฮรู้สึกเหมือนกับว่าตัวของเขาใกล้จะระเบิดเต็มทีแล้ว สัมผัสแปลกใหม่ที่ได้รับจากคนรักปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เพราะรักจึงอยากจะมอบร่างกายให้เชยชม อยากตกเป็นของเขาทั้งใจและกาย วินาทีนี้อะไรก็ฉุดรั้งไม่อยู่ มีเพียงสัมผัสอันรักจากร่างสูงเท่านั้นที่เขาต้องการ

ร่างสูงละออกมาจากส่วนน่ารัก แล้วแยกเรียวขาขาวให้กว้าง กดจูบที่ปากอิ่มอย่างหมั่นเขี้ยวหนึ่งทีแล้วจึงกลับมาให้ความสนใจกับส่วนล่างต่อ  นิ้วยาวค่อยๆแตะที่ช่องทางที่ปิดสนิท นวดคลึงเพื่อให้ผ่อนคลายแล้วจึงค่อยๆสอดนิ้วเข้าไป ขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบเพื่อให้ร่างบางคุ้นชิน

“อ๊ะ อื้อ” 

“ไหวมั๊ย” ถามอย่างเป็นห่วงเพราะคิ้วเรียวขมวดมุ่นหลังจากที่แทรกนิ้วเข้าไป

             

“อือ...ฮะ”

นิ้วแกร่งขยับค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นแต่ก็ยังไม่กระชั้นถี่จนเกินไป  แล้วปลายนิ้วก็ไปสะกิดกับจุดที่ทำให้ร่างบางครางลั่น

“อ๊าส์” ความรู้สึกซ่านเสียวพุ่งขึ้นมาทันทีจนเรียวขาต้องหนีบเรียวขาเข้าหากัน ช่องทางรักก็บีบเกร็งนิ้วยาวทั้งสามแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้

เมื่อรู้จุดตายของร่างบางแล้วก็กระแทกนิ้วรัวๆเข้ากับจุดนั้นทำเอาร่างบางครางไม่เป็นศัพท์แล้วจึงถอดถอนออกมา  ร่างบางผวาทันทีที่ร่างสูงดึงนิ้วออกจากโพลงร้อนของตน รู้สึกวูบโหวงและอยากให้ร่างสูงมาเติมเต็มให้อีก

“คุณฮะ...”  ทงเฮคงไม่รู้ว่าการครางเสียงแผ่วแบบนี้มันเป็นการอ้อนวอนขอความรักจากอีกคนดีๆนี่เอง

“เดี๋ยวก็ได้แล้วเด็กดี”  มือหนาปลดเนคไทและสูทแล้วโยนลงพื้นอย่างไม่ไยดี  เสื้อเข็มขัดเป็นลำดับต่อมาเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่สมชายชาตรี กางเกงตัวสวยไม่ได้ถูกถอดแต่ร่างสูงแต่รูดซิบและรั้งลงมาพร้อมกับชั้นในตัวบาง  ลำกายใหญ่ดีดขึ้นมาทันทีที่เป็นอิสระขนาดของมันไม่ใช่น้อยๆทำเอาร่างบางหายรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาทันที

“ไม่ต้องกลัว”  ก้มลงจูบเบาๆที่พวงแก้มใส มือใหญ่จับมือน้อยที่จับพนักโซฟาให้มาสัมผัสกับแท่งร้อนที่รอคอยสัมผัสจากร่างบางอยู่

“อ๊ะ” ทันทีที่สัมผัสกับร่างกายของอีกคนหน้าหวานก็แดงซ่าน ตากลมเสมองทางอื่นเพราะไม่กล้าที่จะมองส่วนนั้นของร่างสูงตรงๆ

มือใหญ่ชักนำมือน้อยให้ขยับรูดรั้งส่วนนั้นของตนอย่างเป็นจังหวะเชื่องช้าแล้วค่อยๆเร่งขึ้นเรื่อยๆ เมื่อร่างเล็กเริ่มที่จับจังหวะได้ก็ปล่อยมือออกเหลือเพียงมือน้อยเท่านั้นที่ควบคุมจังหวะ

“อาห์ ทงเฮเร็วอีก”

ใบหน้าหล่อเหลาสมบูรณ์แบบ สีหน้าเย้ายวนใจ และสายตาที่ทอดมองมาด้วยความรักใคร่เป็นดั่งมนตร์สะกดให้ร่างบางทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอน  ร่างเล็กรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งได้เห็นสีหน้าเร้าอารมณ์และอาการซี๊ดปากครวญครางเรียกเรียกชื่อตนก็ยิ่งอยากจะปนเปรอร่างสูงให้มากขึ้นไปอีก จนกระทั่งมือใหญ่เอื้อมมากุมมือน้อยแล้วค่อยๆควบคุมจังหวะให้ช้าลงจนกลายเป็นหยุดจึงได้แต่มองอย่างสงสัย

“เก่งมากเด็กดี”  จูบกระหม่อมชื้นเหงื่อเบาๆแล้วถอยห่างออกมา  ร่างสูงจับขาขาวให้กว้างและดันให้สูงขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับกิจกรรมที่จะเกิดขึ้นต่อไป มือใหญ่จับลำกายของตนเองแล้วจ่อที่ช่องทางสีสวยที่ขมิบรอรับสัมผัสอยู่  แต่เพียงแค่ส่วนปลายเข้าไปได้นิดเดียวร่างเล็กก็นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ  

“อาห์ ไม่เป็นไรนะเด็กดี” กล่อมเสียงนุ่มแล้วโน้มตัวจูบหน้าผากด้วยความรักใคร่  มือใหญ่จับแขนเรียวให้มาคล้องคอตนเอง

“ถ้าเจ็บก็กอดแน่นๆ” สัมผัสอ่อนหวานและเสียงจุ้มที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงและใส่ใจทำให้ร่างบางลดความกังวลและผ่อนคลายมากขึ้น  คิบอมยังคงพูดปลอบและแต้มจูบอย่างปลอบโยนในยามที่ค่อยๆแทรกกายเข้าไป มันแสดงให้เห็นถึงอ่อนโยนและความเอาใจใส่ร่างบาง ไม่ใช่การระบายอารมณ์ใคร่เฉยๆกับเซ็กส์ครั้งนี้

เมื่อนำพาร่างกายเข้าไปจนสุดแล้ว ก็เริ่มขยับสะโพกเนิบนาบเพื่อประเมินสถานการณ์ของร่างบางเสียก่อน

“โอเคแล้วฮะ”  พอเห็นร่างสูงมีแววกังวลกับเขาก็บอกให้ร่างสูงได้สบายใจและยิ้มบางๆเพื่อยืนยันว่าตนเองโอเคแล้ว

“แน่ใจนะ”  ถามเพื่อความแน่ใจเพราะกลัวว่าร่างบางจะโกหกเพื่อให้เขาได้สบายใจ

“ฮะ ทำต่อสิ”

“ไปที่เตียงดีกว่า”  ถึงแม้โซฟาจะใหญ่พอที่จะรองรับกิจกรรมรักครั้งนี้แต่ร่างสูงก็กลัวว่าร่างเล็กจะปวดเมื่อยเอาอย่างไรซะไปที่เตียงน่าจะดีกว่า

ร่างบางนึกขึ้นได้ว่าตอนแรกร่างสูงก็ถามถึงห้องนอนแล้วแต่เขาก็ยังไม่ได้ให้คำตอบจนกิจกรรมรักดำเนินมาถึงขนาดนี้แล้ว ตากลมเหลือบมองไปที่บานประตูที่อยู่ไม่ไกลจากโซฟานัก  ร่างสูงมองตามพอจะเข้าใจว่าเป็นห้องนอนที่เขาถามหาตั้งแต่ตอนแรก

“เอาออกก่อนสิฮะ”

“เอาออกทำไมเสียเวลาไปทั้งแบบนี้แหละ” พูดจบก็อุ้มร่างบางให้ลุกขึ้นทั้งที่ร่างกายยังเชื่อมต่อกันอยู่แบบไม่ให้ร่างบางตั้งตัว กายร้อนยิ่งเข้าไปแทรกเข้าไปได้ลึกอีกเมื่ออยู่ในท่านี้

“อ๊าส์ คุณ” แขนเรียวโอบคอแกร่งแน่นด้วยความตกใจไม่ต่างจากเรียวขาที่โอบรอบสะโพกสอบแน่นเช่นกัน

ร่างสูงสะบัดกางเกงให้พ้นจากเรียวขาแล้วก้าวเดินไปตามทางไปสู่ประตูบานใหญ่ จังหวะนั้นก็กระแทกกายเข้ากับสะโพกอวบไปด้วย

“อื้อ คุณ เดี๋ยวตก อ๊ะ”  จังหวะที่ร่างสูงก้าวเดินแต่ละก้าวทำเอาร่างบางครางลั่นกับกระแสความเสียวที่แล่นขึ้นมา   แต่ยังไม่ถึงประตูดีด้วยซ้ำร่างสูงก็หยุดแล้วสวนสะโพกเร็วๆพร้อมกับมือหนาที่ยกเอวบางให้ขยับขึ้นลงรับจังหวะ

“อ๊ะ อื้อ อ๊ะๆ”  เรียวแขนโอบรัดอีกคนแน่น ความรัญจวนใจจากจังหวะรักทำให้ร่างบางลืมตัวร่อนสะโพกรับกับจังหวะเพลงรักจากร่างสูง

“ทงเฮ..อาห์”

“ฮื้อ อืม”

กว่าจะถึงเตียงร่างบางก็แทบจะหมดแรงเพราะหลังจากที่เข้ามาในห้องร่างสูงก็จับให้ร่างบางพิงประตูแล้วบรรเลงเพลงต่อที่หน้าประตูจนทงเฮบอกว่าเจ็บหลังร่างสูงจึงพามาที่เตียง  สะโพกสอบหมุนควงแล้วผ่อนจังหวะลงเขาไม่อยากให้บทรักครั้งนี้จบเร็วนักอยากจะให้มันพิเศษเพื่อที่จะเป็นความทรงจำที่หอมหวานของทั้งคู่

“อื้อ อึ๊ก คุณ เร็วหน่อยสิ”  ร้องอ้อนเมื่อจังหวะรักที่ร้อนแรงถูกปรับให้เชื่องช้าทว่ารัญจวนใจใช่เล่น แต่ที่ร่างบางต้องการตอนนี้คือความเร่าร้อนจากร่างสูงเหมือนเมื่อครู่

“ใจร้อนจังนะ”  แอบแซวร่างบางแต่ก็ยอมที่จะสนองคำขอตัวเล็กที่ทำหน้าอ้อนอยู่ใต้ร่าง แน่ล่ะสิแบบนี้เขาคงใจร้ายไม่ลงหรอก สะโพกสอบเริ่มขยับเป็นจังหวะถี่ๆและหนักหน่วงที่จุดกระสันให้ร่างบางได้ร้องเสียงหวาน

“อ๊ะ อือ อืม”

“น่ารักมากทงเฮ” จูบที่แก้มหอมอย่าหลงใหล ทงเฮน่ารักน้อยซะเมื่อไหร่ยิ่งมาอยู่ใต้ร่างแล้วครางเสียงหวานใต้ร่างแบบนี้ก็ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ น่ารักจนเขาอยากจะซัดพายุรักหนักๆให้ร่างบางได้สำรักความสุขภายในอ้อมกอดเขา

“อา..คุณฮะ ผมไม่ไหวแล้ว”  มือน้อยจิกไหล่แกร่งแน่นเพราะความเสียว เขากำลังจะแตะสวรรค์ในไม่ช้า

“เรียกชื่อผมสิ”

“อ๊า คิบอมฮะ อือ เร็ว อา...อึ๊ก” ร่างสูงโน้มตัวกอดร่างบางแน่นพอๆกับที่ร่างบางไขว่คว้าอีกคนไว้เช่นกัน สะโพกหนากระแทกเป็นจังหวะหนักหน่วงและรัวเร็ว ยิ่งร่างสูงเร่งจังหวะรักให้เร็วขึ้นมากเท่าไหร่ช่องทางอุ่นร้อนก็ยิ่งบีบรัดลำกายใหญ่แน่น จวบจนกระทั่งทั้งสองถึงจุดสิ้นสุดของอารมณ์และปล่อยหยาดหยดแห่งอารมณ์พร้อมกัน

“อ๊าส์!!” รู้สึกถึงแรงฉีดของของเหลวที่อัดเข้ามาในตัวพร้อมๆกับความรู้สึกวาบหวิวไปทั้งร่าง

“อืม ทงเฮ อาห์”  กระแทกสะโพกสองสามครั้งเพื่อปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวร่างบาง ร่างสูงถอนแก่นกายแล้วล้มตัวลงนอนเคียงข้างร่างบางที่นอนหอบสั่นระริก จนกระทั่งทั้งคู่หายใจเป็นจังหวะปกติเพราะคลายจากความเหนื่อยแล้วร่างสูงจึงรั้งร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดแล้วพรมจูบที่ขมับชื้นเหงื่ออย่างอ่อนโยน

“เด็กดีเหนื่อยมากมั๊ย”

“ไม่ฮะ” ยิ้มบางๆให้ ถึงแม้จะรู้สึกเหนื่อยแต่ก็ไม่ได้มากมายเท่าไหร่ ที่มากมายคงจะเป็นความสุขและความอิ่มเอมใจเสียมากกว่า

“ไม่เหนื่อยแน่หรอ”

“อืม..เหนื่อยแต่ตอนนี้หายเหนื่อยแล้ว”

“งั้น...” แววตาที่ดูเจ้าเล่ห์ดูไม่น่าไว้วางใจทำให้ร่างบางเริ่มรู้สึกถึงเค้าลางของความไม่ปลอดภัยของตนเอง

“ต่ออีกรอบนะ”  พลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางแล้วกดจูบหนักๆที่ไหล่ขาวเนียน

“อื้อ คุณฮะ ไม่เอา”

ถึงแม้จะปฏิเสธและมีทีท่าว่าไม่ยอมแต่สุดท้ายแล้วร่างบางก็นอนครางเสียงหวานให้ร่างสูงฟังอีกครั้ง  ท่วงทำนองและรักดำเนินไปเรื่อยๆด้วยความเต็มใจที่จะมอบสัมผัสให้แก่กันของทั้งคู่

กลับไปที่หน้าของบทความ 

http://my.dek-d.com/horegizfic/writer/viewlongc.php?id=849125&chapter=12